Her 29 Ekimde, her 19 Mayıs ta, her 30 Ağustos ta… ve niceleri... Yurdu için savaşıp göğsünü siper eden erlerimiz, Çanakkale’de, Gelibolu’da, İç Anadolu’da saflara mermi taşıyan annelerimiz, kocasını, erini oğlunu yitiren kadınlarımız, annesiz babasız kalan çocuklarımız ve aylarca yıllarca evini ocağını görmeyen erkeklerimiz ve tüm yurtta örgütlenerek yurdu düşmanlardan kurtaran Cumhuriyet’imizin kurucusu koca yürekli ATATÜRK’ümüz.  İşte bunları düşününce haklı bir gururla göğsüm kabarıyor. Atalarımızın bize altın bir tepsi içinde sunduğu Türkiye’miz için teşekkür ediyorum. Ardından bize altın tepsi içinde sunulan yaşamda değerlerimize sahip çıkamadığımız ve çocuklarımıza aynı güven içinde kaliteli bir yaşam sunamadığımız için kaygı duyuyorum.  Sonra düşünüyorum. NEDEN!!!!  Neden dünyada bunca yaşanır yer varken bir yere sığamadığımız, yenebilecek lokmamız varken yanı başımızda olanın elindeki lokmayı almaya çalışmalarımız; Neden elimizi uzatamayacak kadar uzak yerlerden lokma çalmaya kalkışlarımız?  Neden bunca genç, anne, baba, çocuk kanı görmeye hevesimiz?  Geçen gün bir haber… Gazze bombalanıyor… Şu kadar sivil öldü… Ve haberin altında yorumlar… Ne bekliyoruz! Cihat istiyoruz. Bombalayanlar insan değil de; peki cihat isteyenler insan mı? Ortada ciddi bir insanlık dışı davranış biçimi var.  Eski zamanlarda yaşanan savaşları onaylamamakla birlikte bir nebze anlayabiliyorum. Canlıların yaşam alanlarına saldırı olduğunda hayvani duygular ortaya çıkabiliyor. Eğitimle birlikte hayvani duyguların evrimleşerek daha olgun daha saygın bir biçime dönmüş olması gerekmiyor mu? Kavga ve savaşın yerini anlaşmalara bırakmış olması, empati gibi bir duygunun keşfedilip geliştirilmiş olması nedeniyle karşısındakini daha iyi anlamaya çalışan, onların yaşam alanlarına saygılı olunmasının beklendiği bir dünyanın oluşması gerekmiyor mu?  Eğer eğitimle birlikte bu döngü gerçekleşmiyorsa ya yanlış bir inanış veya bilgi, ya da eğitimin yanlış işlendiği konusunda bir görüş oluşmalı.  Çevremde gördüğüm herkesin bu insanlık dışı olaylara tepkisini görüyorum. Bu insanlık dışı olayları gerçekleştiren askerlerin ailelerinin ve sivil halkın da bu suça ortaklık etmek istemediklerini ifade eden haberlere tanık oluyorum. Geçmişte atom bombasını atarak insanlık suçu işlemiş pilotların tarihi belgelerle kendilerine işletilen bu suç nedeniyle üzgün olduklarını söylediklerini biliyorum.  Peki kim ve kimler birden fazla insanı katletmeye neden olarak bize bu suçları işletip insanı iradeden yoksun varlıklar olarak yaşamamıza sebep olabilir. Yani birisi kendini at derse kendimizi uçurumdan atabilecek kadar insani iradeden yoksun hale nasıl getirebilir?  İşte bu durumda kesinlikle medya ve sosyal ağların psikolojik etkisinin varlığının ve bilinçli bir şekilde beyin yıkamanın gerçekleşebildiği konusu tartışmaya açılıyor. Ben yine de insani iradenin varlığına ve onu besleyebileceğimize inananlardanım.  Ve işte bu nedenle NEREDE BİR CAN ÖLSE ORALI OLUR YÜREĞİM...